چرا معمولاً تمایل داریم که تمام احساسات قلبی، و افکار ذهنی خود را با کسی که عمیقاً به او اهمیت می دهیم و دوستش می داریم، در میان بگذاریم؟ چرا دوست داریم که صمیمت خود را تا آخرین حد نسبت به این افراد ابراز کنیم؟

می دانید چرا؟ این امر جزء پرسش هایی بوده که من به شخصه، تا کنون بارها و بارها از خودم سوال کرده ام.

من احساس می کنم که تمام این واکنش ها را تنها به این خاطر انجام می دهیم، چرا که دوست داریم طرف مقابل نیز یک چنین کارهایی را در قبال ما انجام دهد؛ برای اینکه در اعماق قلب خود عشق، عاطفه، و مهربانی آنها را طلب می کنیم به همین دلیل از اعماق وجود خود به آنها عشق می ورزیم. هر کسی دوست دارد که مورد عشق و علاقه و احترام دیگران قرار بگیرد! و من احساس می کنم که هیچ اشکالی وجود ندارد که در ازای عشق ورزیدن به دیگری انتظار دریافت عشق داشته باشیم.

شاید بتوانم بگویم که من در زمینه عشق و علاقه کارشناس نیستم و تنها می توانم نام دانش آموز بر روی خودم بگذارم، اما به هر حال می خواهم چند نقطه نظر شخصی را که در مورد ابراز صمیمت تجربه کرده ام، در این قسمت در اختیار شما قرار دهم.

چرا هیچ کارشناسی در این زمینه وجود ندارد

به این دلیل که عشق در شکل ها و فرم های مختلفی بروز می کند، تمام انسان ها با یکدیگر متفاوت هستند، عشق را به طرق مختلف ابراز کرده و دریافت می دارند، هیچ کس نمی تواند به طور کامل کلیه روش های عشق ورزی را فرا بگیرد، به همین دلیل هیچ کارشناس کارکشته ای در این زمینه وجود ندارد؛ اما به هر حال همه ما در زندگی روزمره خود انواع جدید آن را تجربه می کنیم. پس می توان گفت که تک تک ما به نوعی جزء دانش آموزان کلاس عشق به شمار می رویم.

خوب برگردیم به مطلب اصلی، کجا بودم؟ بله، داشتیم در مورد ابراز صمیمت با هم صحبت می کردیم؛ خوب است، ادامه می دهیم!

آشکار ساختن احساسات؟؟

ابراز صمیمت تنها به گفتگو و برقراری رابطه با طرف مقابل باز می گردد، به گونه ای که با صداقت کامل احساسات خود را با او در میان بگذارید و هیچ گاه قضاوت اشتباهی در مورد شریک زندگی خود نکنید. لازم به ذکر است که احساسات هم می توانند خوب باشند هم می توانند بد باشند، می توانند سازنده و یا ناسالم باشند، اما همانند چاقو که هم می توان از آن در آشپزی استفاده کرد و هم می توان با آن آدم کشت، باید در مسیر مناسب از آنها بهره گرفت. به عبارت دیگر، روشی که شما از طریق آن احساسات خود را به نمایش گذاشته و آنها را به طرف مقابل انتقال می دهید، جزء مواردی است که از اهمیت بسیار بالایی برخوردار می باشد. روش درست این است که شریک زندگیتان نه تنها معنی کلمه هایی را که به زبان می آورید، متوجه می شود، بلکه با این روش او معنای چیزهایی که در ذهن دارید اما به زبان نمی آورید را نیز از روی حرکات بدن و حالات صورتتان متوجه می شود.

بنابراین ابراز صمیمیت در بیان احساسات، افکار، عقاید، ایده ها، ترس ها، امیدها و آرزوها خلاصه می شود. با این روش خود واقعیمان را به کسی که برایش ارزش و اهمیت بسیار زیادی قائل هستیم، نشان می دهیم. می توانید از اینجا شروع کنید:

4 شیوه

شیوه 1# صادقانه در کنار هم بنشینید و در مورد موضوعات مختلفی که هر یک دوست دارد در مورد آن کمی آشکار تر صحبت کند، مانند: احساسات، افکار، ترس ها و غیره با هم به گفتگو بپردازید. اگر می خواهید در نهایت به نتیجه دلخواه برسید، هر دو طرف باید در بحث شرکت فعال داشته باشند.

شیوه 2# به هم قول بدهید که دیگر از این به بعد زمانیکه می خواستید در مورد مسائل مختلف صحبت کنید هیچ یک از طرفین قضاوت نسنجیده ای در مورد طرف مقابل از خود ابراز نکند. به عبارت دیگر هیچ کس حق ندارد به دیگری بگوید که احساسات و ترس های تو در مورد مسائل مختلف مزخرف و احمقانه است. بلکه با روی خوش باید آنها را بپذیرد. اگر شما دائما بخواهید شریکتان را قضاوت کنید، آنوفقت طرف مقابل سرخورده شده و ترجیح می دهد که احساساتش را با شما در میان نگذارد و نهایتا به هیچ کجا نمی رسید و در همان موقعیت اولیه باقی خواهید ماند.

شیوه 3#  فکر می کنم آسان ترین جایی که می توان بحث را شروع کرد، صحبت کردن در مورد آمال و آرزوهای ذهنی است. شما صحبت کردن با هر کسی را می توانید با بیان آرزوهایتان شروع کنید، فقط کافی است جایی را برای شروع پیدا کنید. دقت داشته باشید که این امر نیازمند گذشت زمان و اندکی تلاش می باشد، پس دست به دست هم دهید و یکدیگر را آماده کنید. گاهی اوقات اتفاق می افتد که شریکتان ساکت می ماند و ترجیح می دهد که چیزی به زبان نیاورد، اما شما صبور باشید، موقعیت هایی هستند که در آن افراد ترجیح می دهند در مورد موضوع مشخصی در آن زمان مشخص، صحبت نکنند اما با گذشت زمان خودشان با روی باز از قضیه استقبال کرده و در مورد آن با شما به گفتگو می نشینند.

شیوه 4# در عین حال باید همیشه به خاطر داشته باشید که ما احساسات خود را تنها با کسانی در میان می گذاریم که ما را احمق تصور نمی کنند و در حین گفتگو، احساس آرامش به ما می دهند. برای صحبت کردن، باید محیطآرامی را به وجود آورید که شریکتان در آن احساس راحتی کند و بدون هیچ محدودیتی بتواند به احساسات شما گوش دهد و عواطف خودش را نیز با شما در میان بگذارد و در عین حال از انجام چنین کاری لذت ببرد. مراقب رفتار و حرکات دست و بدن خود باشید! به راحتی می توانید دریافت که چه زمان طرف مقابل به شما گوش نمی دهد و به احساساتتان توجهی ندارد.